Burcu Özkaya Günaydın
HATAY – 6 Şubat sarsıntılarında büyük kısmı yıkılan Antakya’da, bu yıl 11’ncisi düzenlenecek olan Milletlerarası Antakya Sinema Şenliği başlıyor. 13-19 Ekim tarihleri ortasında gerçekleştirilecek şenlikte gösterimler, konteyner ve çadır kentlerde yapılacak.
Festival lideri Mehmet Oflazoğlu ile şenliği konuştuk. Oflazoğlu, şenliğin Antakyalılara bir nebze nefes aldırmak için yola çıktığını söyledi.
‘HER AKŞAM BİR KONTEYNER KENTTE GÖSTERİM YAPACAĞIZ’
Antakya Sinema Şenliği kaç yıldır düzenleniyor? Kentteki binalarının büyük bir kısmı yıkıldı, şenliği nerede yapacaksınız?
Antakya Sinema Festivali’nin birincisi 2013 yılında düzenlendi, bu yıl 11’ncisini yapacağız. 13-19 Ekim tarihleri ortasında bir hafta sürecek. Sinema gösterimlerini genelde Tarihi Meclis Kültür Merkezi, Antakya Kültür Merkezi, üniversitenin orada, Samandağ’da yani kentin her tarafına yayarak yapıyorduk. Her yer yıkıldı, her şeyimizi kaybettik. Biz de beşerler nerede yaşıyorsa orada yapmaya karar verdik. Şenlik, çadır ve konteyner kentlerde olacak. Her akşam bir konteyner kentte sinema gösterimi yapacağız, bitiminde de sanatkarları halk ile buluşturup söyleşi yapacağız.
Festivalin birinci günü saat 17.00’de Köprübaşı’nda kaybettiklerimizi anacağız. Asi Nehri’ne karanfil atmayı planlıyorduk, sonra zeytin kısmı atmaya karar verdik. Anmadan sonra sanatkarlarla ödül merasimine geçeceğiz.
‘ANTAKYALILAR’IN BU ŞENLİĞE MUHTAÇLIĞI VAR’
Bu kadar imkansızlığa karşın neden öbür bir kent değil de Antakya?
Burada imkanlar kısıtlı, kaideler güç. Bu şenliği dışarıda da yapabilirdik ancak yapmadık zira Antakyalılar’ın bu şenliğe gereksinimi var. Antakya’da insanların kimi öldü, kimi konutunu yaptırdı, kimi çadırda kalıyor, kimi sakat kaldı… Biz bir nebze olsun beşerler sarsıntısı unutsun, diğer bir şey konuşsun, biraz buradan uzaklaşsın istiyoruz. Dört, beş çadır kentte gösterim olacak. Koç konteyner kent, Samandağ Zübeyde Hanım konteyner kent, İskenderun’da TMMOB İzmir’in kurduğu toplumsal aktiflik çadırı, Serinyol’da Suavi’nin kurduğu çadır alanı, şu an netleşen sinema gösterim yerlerimiz.
Festivalimize gelecek olan konuklarımızı de Orhanlı’da bulunan Nato Çadırkenti’nde ağırlayacağız. Nato Çadırkenti ikiye ayrılıyor. Bir tarafında askerler, öbür tarafında öğretmen ve memurlar kalıyor. Biz memurların kaldığı yerde kalacağız.
‘ÇAĞRIMIZDA BİZDEN LÜKS ORTAM BEKLENMEMESİNİ SÖYLEDİK’
Festivale ilgi nasıl? Vilayet dışından gelecek konuk var mı?
Yurt içi ve yurt dışından konuklar gelecek. Telefonlar susmuyor. Almanya’dan, Japonya’dan, Çin’den arayıp, gelmek isteyen var. ‘Bu koşullara karşın ilgi büyük’ diyeceğim fakat asıl ilgiyi, bu kurallara karşın bir şenlik yapmak çekiyor.
Festivali çadır kentlerde, konteyner kentlerde yapacağız. Biz davetimizde, bilhassa konteyner ve çadır kentlerde sinema gösterimi yapacağımızı, bizden lüks bir ortam beklenmemesini, çadırda, konteynerde kalabilecek arkadaşların gelmesini söyledik.
Japonya’dan Çin’den gelmek isteyenlere, onları yeterli bir yerde ağırlayamayacağımı, gelenlerin çadırlarda ve konteynerlerde kalacaklarını belirttim, “Bizim için sorun yok, kalırız” diyorlar. Almanya’dan gelecek olan bir konuğumuz, “Bu şartlarda şenlik yapıyorsunuz, sizi yalnız bırakmamak lazım” dedi. Bu cümle bizim için çok manalı. Bir fotoğrafçı aradı, bu şartlarda şenlik yapılması onu çok duygulandırdı, telefonda ağlıyordu. Antakya’da meskeni varmış, “Benim meskenim geniş, gelenler bende kalsın” dedi. Bu türlü geri dönüşler bizim motivasyonumuzu artırıyor. Kaç yıldır şenlik düzenliyorum, hiç bu kadar heyecanlanmamıştım. Hoş bir şenlik olacağını düşünüyorum.
‘ANTAKYA VARSA BİZ DE VARIZ’
Yıkılan bir kentte sinema şenliği yapmanın zorlukları neler? Tertip yaparken ne cins meselelerle karşılaştınız?
Bütün sinema gösterimi yaptığımız yerler yıkıldı. Zelzeleyle bir arada her şeyimizi yitirdik, hiçbir şeyimiz yok. Gösterim için projeksiyon, bilgisayar, ses düzeneği aradık, hala arıyoruz. Her biri bir yerde, sağdan soldan toparlıyoruz. Zelzele öncesi kolaydı, “Şu salonu kullanacağız” diyorduk, valilikten müsaade alıyorduk, oluyordu. Artık hem bunlarla hem de müsaadelerle uğraşıyoruz.
Ulaşım sorunumuz var, havaalanı kapalı, insanları Adana’dan Hatay’a taşımak lazım. Koordinatör geldi Adana’ya, “Nasıl ulaşacağım oraya?” diye sordu, otogardan bilet alıp geleceğini söyledim. Şartlarımız bu. Bakanlıktan düşük bir takviye aldık, o takviye de hiçbir şeye yetmedi. Biz her şeye karşın “Antakya varsa, biz de varız” dedik ve bu yola çıktık, güzel bir formda de tamamlayacağız.
‘DEPREME DAİR SİNEMA OLSUN İSTEMEDİK’
Festivalde ne tıp sinemalar olacak, Antakya’ya dair sinema var mı?
Antakya Sinema Festivali’ne her sene 45-50 ülkeden sinema geliyordu. İlişkili olduğumuz ülkelerle bağlantı sağladık, hepsini davet ettik. Çok fazla gelmek isteyen olduğu kadar sinemasıyla şenliğe katılmak isteyen de var. Antakya’da sarsıntıya dair belgesel, sinema çok çekildi. Şenliğe de geldi. Suriyeliler, İranlılar, Avrupalılar hepsinin Antakya’ya dair bir evrakı var. Gösterim için hepsi birbirinden hoş, çok güzel sinemalar var.
Depreme dair de çok sinema geldi lakin biz tercih etmedik. Biz zati beşerler biraz zelzeleden uzaklaşsın diye bu tertibi yaptık. Hatta müsabakaların dışında özel sinema seçkisi de yaptık.
